بررسی رابطه بین منابع شغلی و پیوند کاری در نهادهای آموزشی (مطالعه‎ی موردی: دانشگاه تهران)

اغلب، از پیوند کاری به‎عنوان عامل اساسی برای موفقیت و رقابت‎پذیری سازمان یاد شده است. برخی آن را چالش اساسی پیش روی سازمان‎های معاصر دانسته‎اند و معتقد هستند سازمان‎ها از طریق کارکنان پیوند یافته، می‎توانند مزیت رقابتی کسب کنند. پژوهش پیش رو به بررسی رابطه بین منابع شغلی (اهمیت شغل، کنترل شغل، معناداری، و پاداش درونی) با پیوند کاری می‎پردازد. پژوهش از نوع همبستگی و به‎صورت میدانی انجام شده است. نمونه‎ی آماری شامل 136 نفر از کارکنان دانشگاه تهران است. برای جمع‎آوری داده‎ها از پرسش‎نامه و به‎منظور تجزیه و تحلیل داده‎ها از آزمون همبستگی اسپیرمن استفاده شده است. یافته‎های پژوهش نشان می‎دهد که منابع شغلی رابطه‎ی مثبت و معناداری با پیوند کاری داشته‎اند.